Wójt Gminy Zebrzydowice

Zebrzydowice, dn.20.12.2022r.

POD.310.1.2022

(…) Sp. z o.o.
ul. (…)
(…)

Interpretacja indywidualna
przepisów prawa podatkowego

Wójt Gminy Zebrzydowice działając na podstawie art. 14j § 1 oraz art. 14c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2022r., poz. 2651, z późń. zm.) w związku z wnioskiem, który wpłynął do tut. Urzędu w dn.28.10.2022r., Spółki (…) Sp. z o.o. z siedzibą w (…), o udzielenie podatnikowi pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego uznaje stanowisko Strony przedstawione w przedmiotowym wniosku za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

STAN FAKTYCZNY
W dniu 28.10.2022r. do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek Spółki (…) Sp. z o.o. z siedzibą w (…) o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Z przedstawionego w wyżej wymienionym wniosku stanu faktycznego wynika, że cyt.: „Wnioskodawca jest właścicielem działki nr (…) w (…) przy ulicy (…), na której znajduje się plac utwardzony płytami betonowymi. W latach 2017-2022 wnioskodawca nigdy nie wykorzystywał ani nie wykorzystuje tego placu w żaden sposób na potrzeby związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wnioskodawca w tym okresie zarówno sam nie korzystał, jak i nie udzielił osobom trzecim zgody na korzystanie z powyższego placu, a ponadto nie uzyskuje żadnych korzyści związanych z jego własnością. Wskazany plac utwardzony płytami betonowymi jako budowla nie był i nie jest ujęty w ewidencji środków trwałych wnioskodawcy.”

Wnioskodawca wnosi o wyjaśnienie, cyt.: „Czy zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2016r., poz. 716, z późn. zm. - zwanej dalej ustawą o podatkach i opłatach lokalnych) plac utwardzony płytami betonowymi znajdujący się na działce nr (…) w (…) przy ulicy (…) podlegał oraz podlega w latach 2017-2022 opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jako budowla związana z prowadzeniem działalności gospodarczej?”.

STANOWISKO PODMIOTU UPRAWNIONEGO DO ZŁOŻENIA WNIOSKU
Zdaniem wnioskodawcy – w kontekście przedstawionego w piśmie złożonym dnia 28.10.2022r. stanu faktycznego – „Budowla stanowiąca plac utwardzony znajdujący się na działce Nr (…) w (…) przy ulicy (…) w latach 2017-2022 nie była ani nie jest budowlą związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przez działalność gospodarczą ustawodawca rozumie działalność, o której mowa w ustawie z dnia 2 lipca 2014r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016r., poz. 1829 z późn. zm.) w okresie do dnia 30 kwietnia 2018r. oraz działalność, o której mowa w ustawie z dnia 6 marca 2018r. - Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2018r., poz. 646) w okresie od dnia 30 kwietnia 2018r. Działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Należy zaznaczyć, że nie można przyjąć, że sam fakt posiadania budowli przez przedsiębiorcę stanowi o jej związaniu z prowadzeniem działalności gospodarczej. Istotne jest to, że utwardzony plac jako budowla nie wchodzi w skład przedsiębiorstwa wnioskodawcy w rozumieniu art. 551 kodeksu cywilnego. Jednocześnie nie istnieje żadna więź pomiędzy wskazaną budowlą a prowadzoną przez wnioskodawcę działalnością gospodarczą, a ponadto nie jest ona ujęta w ewidencji środków trwałych. Z uwagi na cechy budowli stanowiącej plac utwardzony oraz jej położenie w odległości (…) km od przedsiębiorstwa wnioskodawcy nie może być wykorzystywana na cele działalności gospodarczej. Powyższe potwierdza wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 2021r., sygn. akt SK 39/19. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał wyraźnie, że przedsiębiorcy „nie mogą być obciążeni wyższą stawką podatku jedynie z powodu posiadania nieruchomości, które nie służą im do prowadzenia działalności gospodarczej”. Budowla „służąca” prowadzeniu działalności gospodarczej to budowla używana przez przedsiębiorcę, bądź też będąca dla przedsiębiorcy użyteczna w prowadzonej działalności gospodarczej. Wobec tego każda budowla, która nie jest elementem przedsiębiorstwa oraz jest związana funkcjonalnie z tym przedsiębiorstwem, czyli nie jest w jakikolwiek sposób wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej z uwagi na cechy faktycznie tej budowli oraz rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej nie może być uznana za budowlę związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej. Oznacza to, że zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2016r., poz. 716 z późn. zm. - zwanej dalej ustawą o podatkach i opłatach lokalnych) plac utwardzony płytami betonowymi znajdujący się na działce Nr (…) w (…) przy ulicy (…) nie podlegał oraz nie podlega w latach 2017-2022 opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jako budowla związana z prowadzeniem działalności gospodarczej”.

OCENA PRAWNA STANOWISKA WNIOSKODAWCY Z PRZYTOCZENIEM PRZEPISÓW PRAWA
Uwzględniając przedstawiony we wniosku (data wpływu do tut. Urzędu: 28.10.2022r.) stan faktyczny i prawny dotyczący kwestii opodatkowania podatkiem od nieruchomości placu utwardzonego jako budowli związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej, który – zdaniem Strony – nie jest związany z działalnością gospodarczą, tj. nie jest wykorzystywany do jej prowadzenia oraz nie jest wpisany do ewidencji środków trwałych, wyjaśnia się, co następuje:

Zasady wymiaru, przedmiot oraz podmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości regulują przepisy ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (tj. Dz. U. z 2022r., poz. 1452, z późn. zm).

Art. 2 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stanowi, że: „Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1. grunty;
2. budynki lub ich części;
3. budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej”.

Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych budowla oznacza: „obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem”.

Jak stanowi art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (tj. Dz. U. z 2021r., poz. 2351, z późn. zm.) przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem .

Za budowlę w rozumieniu przepisów podatkowych uznaje się również urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Jak stanowi art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego przez urządzenia budowlane należy rozumieć: „urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki”.

Utwardzone place są zatem urządzeniami budowlanymi w rozumieniu Prawa budowlanego, a tym samym są uznawane za budowle w rozumieniu przepisów o podatku od nieruchomości o ile są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Katalog podatników podatku od nieruchomości określony został w art. 3 ust. 1 wskazanej ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zgodnie z którym podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej będące m.in. właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych z zastrzeżeniem ust. 3.

Z danych zawartych w Ewidencji Gruntów i Budynków, prowadzonej dla Gminy Zebrzydowice, które zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tj. Dz. U. z 2021 r., poz. 1980, z późn. zm.) stanowią podstawę wymiaru podatku od nieruchomości, wynika, że Spółka (…) Sp. z o. o. jest właścicielem działki nr (…) położonej w (…) przy ulicy (…). Zgodnie z przedstawionym przez Spółkę stanem faktycznym - na działce znajduje się utwardzony plac.

Art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stanowi, że: „grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z zastrzeżeniem ust. 2a”.

W dniu 24.02.2021r. zapadł wyrok Trybunału Konstytucyjnego (sygn.akt SK 39/19), mający charakter wyroku interpretacyjnego, dotyczący wskazanego wyżej artykułu. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że: “Art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019r. poz. 1170) rozumiany w ten sposób, że o związaniu gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej decyduje wyłącznie posiadanie gruntu, budynku lub budowli przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.”

Skutkiem tego wyroku jest eliminacja takiej interpretacji tego przepisu, która w kwestii związania gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej, ogranicza się do faktu ich posiadania przez przedsiębiorcę lub podmiot prowadzący działalność gospodarczą.

Zawarta w sentencji tego wyroku wypowiedź odnosi się do gruntów, budynków i budowli będących w posiadaniu wszystkich przedsiębiorców lub innych podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, bez względu na formę prawną.

Dotyczy zatem zarówno osób fizycznych, jak i osób prawnych oraz innych jednostek organizacyjnych posiadających w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych status podatnika podatku od nieruchomości.

W konsekwencji wskazanego wyroku Trybunału Konstytucyjnego ukształtowała się z biegiem czasu jednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych. W tym miejscu wskazać należy na wyrok NSA z 15 grudnia 2021r. sygn. akt III FSK 4061/21, w którym NSA odniósł się do stosowania stawki maksymalnej podatku od nieruchomości w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 24 lutego 2021r.

Naczelny Sąd Administracyjny stoi na stanowisku, że: „za związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1170 ze zm.), można uznać nieruchomości stanowiące własność podatnika (znajdujące się w posiadaniu samoistnym albo użytkowaniu wieczystym), które są w posiadaniu przedsiębiorcy (innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą) oraz jednocześnie:

1. wchodzą w skład prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 kodeksu cywilnego, w szczególności gdy podatnik ujął te składniki majątkowe w prowadzonej ewidencji środków trwałych wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na to, czy nieruchomość jest wykorzystywana na prowadzenie działalności gospodarczej
   lub
2. przedmiot działalności przedsiębiorcy obejmuje jedynie prowadzenie działalności gospodarczej, bez względu na to, czy nieruchomość jest wykorzystywana na prowadzenie działalności gospodarczej,
   lub
3. nieruchomości są funkcjonalnie powiązane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podmiot, w którego posiadaniu się znajdują, nawet jeżeli nie zostały uwzględnione w ewidencji środków trwałych wartości niematerialnych i prawnych, tzn.:

• są faktycznie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w znaczeniu zdefiniowanym w art. 1a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych
  albo
• mogą być potencjalnie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w ww. rozumieniu, przez co należy rozumieć sytuację, w której przedsiębiorca podejmuje i realizuje zachowania kwalifikowane w obrębie przedmiotu opodatkowania jako czynności mające na celu przygotowanie, zachowanie lub zabezpieczenie nieruchomości do przyszłej (planowanej) działalności gospodarczej, bądź do kontynuacji przerwanej działalności gospodarczej, związane z ponoszeniem wydatków rozliczanych w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Zwrot “związany z prowadzeniem działalności gospodarczej”, może być rozpatrywany w trzech wariantach:

1. podatnik jest przedsiębiorcą i poza działalnością gospodarczą nie realizuje żadnych innych zadań;
2. podatnik jest podwójnie identyfikowany (chodzi tu o sytuację, gdy podatnik będący przedsiębiorcą dysponuje jednocześnie składnikami majątkowymi [nieruchomościami], które nie są w żaden sposób powiązane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem ani działalnością gospodarczą, a są wykorzystywane w pozagospodarczej sferze aktywności podatnika, a nadto nie znajdują się w posiadaniu innego przedsiębiorcy [np. na podstawie umowy najmu, dzierżawy bądź bez tytułu prawnego], który zajmuje je na prowadzenie działalności gospodarczej);
3. podatnik nie jest przedsiębiorcą, lecz należąca do niego nieruchomość znajduje się w posiadaniu przedsiębiorcy, który zajmuje ją na prowadzenie działalności gospodarczej.

W przypadku podmiotów, których jedyną formę aktywności stanowi prowadzenie działalności gospodarczej (wskazuje na to np. przedmiot przedsiębiorstwa wyszczególniony w dziale 3 rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego), dla zastosowania najwyższej stawki opodatkowania wystarczy co do zasady samo posiadanie nieruchomości, niezależnie od tego, czy nieruchomość jest w danym okresie faktycznie wykorzystywana na prowadzenie działalności gospodarczej.

Okoliczność, iż nieruchomość znajduje się w posiadaniu przedsiębiorcy, będącego jako jej właściciel (użytkownik wieczysty, samoistny posiadacz) podatnikiem, nie przesądza o możliwości zastosowania najwyższych stawek opodatkowania, jeżeli podmiot ten może być identyfikowany podwójnie, a więc również jako jednostka, w posiadaniu której znajdują się nieruchomości niepowiązane w żaden sposób z jego aktywnością gospodarczą. W odniesieniu do takich nieruchomości (gruntów, budynków, budowli służących innym celom niż gospodarcze, jeżeli takowe są wykonywane przez podatnika) sytuacja prawnopodatkowa podatnika-przedsiębiorcy jest identyczna jak osoby niebędącej przedsiębiorcą.

Sentencje wyroków Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 grudnia 2017r., sygn. SK 15/15, oraz z dnia 24 lutego 2021r., sygn. SK 39/19, w kontekście wykładni art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. (w tym celu jaki przepis ten ma spełniać), mogą naprowadzać na wniosek, że określane przez radę gminy na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a oraz art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stawki opodatkowania znajdą zastosowanie, gdy nieruchomość (grunt, budynek, budowla lub ich część):

1. znajduje się w posiadaniu przedsiębiorcy (innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą) oraz jednocześnie
2. jest faktycznie wykorzystywana lub może być potencjalnie wykorzystywana przez tego przedsiębiorcę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (ma faktyczny związek z jego gospodarczą aktywnością).

Za takim rozumieniem określenia "związany z prowadzeniem działalności gospodarczej" opowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4.03.2021r., sygn.. akt. III FSK 896/21, stwierdzając że związek z działalnością gospodarczą „oprócz samego posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, powinien być oparty na faktycznym lub nawet potencjalnym wykorzystywaniu tej nieruchomości w działalności gospodarczej tego podmiotu. Grunty, budynki i budowle, które choćby pośrednio lub w ograniczonym zakresie służą prowadzeniu działalności gospodarczej, powinny być uznane ze związane z tą działalnością”.

Użyte przez Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 24 lutego 2021r. zwroty
“niewykorzystywanych” oraz “niemogących być potencjalnie wykorzystywanymi” zostały połączone funktorem koniunkcji “i”, co sugeruje konieczność łącznego uwzględniania tych wypowiedzi przy dokonywaniu analizy okoliczności faktycznych decydujących o rodzaju stosowanej stawki opodatkowania.

Stąd zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego określenie “niewykorzystywanych i niemogących być potencjalnie wykorzystywanymi do prowadzenia działalności gospodarczej” należy odnieść tylko do sytuacji nadzwyczajnych, gdy nieruchomość z przyczyn obiektywnych i niezależnych od podatnika nie może być wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej i to z zastrzeżeniem dodatkowych warunków. Podwyższona stawka opodatkowania nie będzie mogła znaleźć zastosowania w przypadku wystąpienia obiektywnej i niezależnej od przedsiębiorcy, a także niedającej się przewidzieć przeszkody całkowicie uniemożliwiającej prowadzenie lub kontynuowanie działalności gospodarczej. Nie dotyczy to sytuacji, gdy w czasie trwania takiej przeszkody przedsiębiorca, w posiadaniu którego znajduje się nieruchomość (jej część), samodzielnie podejmuje czynności mające na celu jej przygotowanie do przyszłej (planowanej) działalności gospodarczej, podnosi dla celów wykonywanej działalności gospodarczej walory użytkowe nieruchomości, funkcjonalnie wiążąc ją z prowadzonym przedsiębiorstwem, lub rozlicza w ramach działalności gospodarczej inne koszty z nią związane.

Gdy podatnik sam nie zajmuje nieruchomości na prowadzenie działalności gospodarczej, opodatkowaniu z zastosowaniem najwyższej stawki podlegać będą jedynie te grunty, budynki, budowle lub ich części, które oddane zostały w posiadanie przedsiębiorcy lub innemu podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą (np. na podstawie umowy najmu, dzierżawy) i są zajęte przezeń na prowadzenie działalności gospodarczej w przedstawionym wyżej znaczeniu.

Jeżeli natomiast jedyną formą aktywności podatnika/przedsiębiorcy, w posiadaniu którego znajduje się nieruchomość, jest wykonywanie działalności gospodarczej, uznać należy, że wyłącznym przejawem jego działania jest prowadzenie przedsiębiorstwa. W takim przypadku już tylko samo posiadanie nieruchomości oznacza, że jest ona związana z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, a w konsekwencji zastosowanie znajdą stawki opodatkowania przewidziane w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a oraz art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o podatkach i opłatach lokalnych”.

Podobną linię orzeczniczą znajdziemy również w innych wyrokach tj. np. w wyroku NSA z dnia 9 lutego 2022r., sygn. akt III FSK 4049/21 oraz z dnia 15 lutego 2022r., sygn. akt. III FSK 4046/21, w których podkreślono, że jeżeli przedmiot działalności przedsiębiorcy obejmuje jedynie prowadzenie działalności gospodarczej, to cała nieruchomość bez względu na to, czy jest wykorzystywana na prowadzenie działalności gospodarczej jest związana z działalnością gospodarczą.

O stawce podatku od nieruchomości związanej z działalnością gospodarczą nie musi decydować faktyczne wykorzystywanie majątku do prowadzenia tej działalności. W innym przypadku, pojęcie „związane z prowadzeniem działalności gospodarczej” nie różniło by się niczym od pojęcia „zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej”, którym ustawodawca również posługuje się na gruncie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Odnosząc się do zakresu stanu faktycznego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że Spółka (…) Sp. z o. o. wpisana jest do
Rejestru Przedsiębiorców pod numerem KRS: (…). Formą prawną spółki jest spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością.

Z informacji zawartych w KRS wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

• cięcie, formowanie i wykańczanie kamienia;
• posadzkarstwo, tapetowanie i oblicowywanie ścian;
• kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek;
• wynajmem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi;
• działalność w zakresie specjalistycznego projektowania;
• oraz pozostała działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana.

Oznacza to, że Spółka prowadzi wyłącznie działalność o charakterze działalności gospodarczej i jedynie w takim celu została powołana. Jak zostało wcześniej podniesione, jeżeli przedmiot działalności Spółki obejmuje jedynie prowadzenie działalności gospodarczej, to cała nieruchomość bez względu na to czy jest wykorzystywana na prowadzenie działalności gospodarczej, jest związana z działalnością gospodarczą.

Odnosząc się do stanu faktycznego, że – zdaniem Strony – plac utwardzony jako budowla nie był i nie jest ujęty w ewidencji środków trwałych, wyjaśniam, że nie zawsze zakupiony składnik majątkowy (grunt, budynek, budowla) będzie stanowić środek trwały, który przedsiębiorca musi wpisać do ewidencji środków trwałych. Możliwy jest stan faktyczny, w którym nieruchomość kupowana jest z zamiarem odsprzedaży. W takiej sytuacji składnik majątku nie traktuje się jako środek trwały, ale jako towar handlowy. Z kolei zakupiona nieruchomość nabyta w celu czerpania z tego zakupu korzyści finansowych w ujęciu księgowym stanowi inwestycje. Zatem, o zaliczeniu składnika majątku do właściwej kategorii bilansowej decyduje cel, w jakim zostały one nabyte albo wytworzone oraz ich dalsze przeznaczenie w jednostce.

W najnowszym wyroku z dn.10.11.2022r., sygn. akt III FSK 963/22 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że: „Nie ma wpływu na status nieruchomości fakt niewpisania przedmiotu opodatkowania do ewidencji środków trwałych, niedokonywanie odpisów amortyzacyjnych, a także niewpisanie kosztów nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów. Bez znaczenia dla oceny prawidłowości zastosowanej stawki opodatkowania podatkiem od nieruchomości pozostaje również fakt, że działalność nie stanowiła źródła zysku. Zauważyć należy, że podatek od nieruchomości ze swej istoty jest podatkiem typu majątkowego, a więc zależnym tylko od faktu posiadania nieruchomości, nie zaś od tego, czy nieruchomość przynosi dochody (straty).”

Ponadto w wyroku tym Sąd ponownie podzielił stanowisko NSA zawarte w wyroku z 15.12.2021r., sygn. akt. III FSK 4061/21, w którym wyjaśniono, że jeżeli jedyną formą aktywności podatnika/przedsiębiorcy, w posiadaniu którego znajduje się nieruchomość, jest wykonywanie działalności gospodarczej, uznać należy, że wyłącznym przejawem jego działania jest prowadzenie przedsiębiorstwa. W takim przypadku już tylko samo posiadanie nieruchomości oznacza, że jest ona związana z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Nieruchomość położona przy ulicy (…) w (…), na której znajduje się budowla w postaci placu utwardzonego stanowi majątek przedsiębiorcy związany z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Przedmiotowa budowla – zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym – niezajęta bezpośrednio do prowadzenia działalności gospodarczej może być potencjalnie wykorzystana – zgodnie z wolą właściciela – do prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, Wójt Gminy Zebrzydowice na podstawie przedstawionego stanu faktycznego i w oparciu o obowiązujące przepisy prawa, w tym przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz stanowiska przedstawione ww. wyrokach wskazuje, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe a plac utwardzony winien być opodatkowany podatkiem od nieruchomości jako budowla związana z działalnością gospodarczą.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawno - podatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy, przedstawionego we wniosku, wydana interpretacja nie będzie miała zastosowania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2022r., poz. 2651, z późń. zm.): „Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   § 2. Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych”.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa
podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44–100 Gliwice w dwóch egzemplarzach, zgodnie z art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2022r., poz. 329, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji podatkowej adresatowi (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) - na adres Wójta Gminy Zebrzydowice (ul. Ks. A. Janusza 6, 43-410 Zebrzydowice).

WÓJT GMINY ZEBRZYDOWICE Andrzej KONDZIOŁKA

Otrzymuje:

1. Adresat,
2. a/a